Wat is nou eigenlijk revolutie? Volgens mij is het weigeren moe te worden, je bij dingen neer te leggen, te verharden… En ik dacht: wanneer is dat? Misschien is het een leeftijds-ding. Dat je denkt ‘laat maar’. Daar zit iets in waar ik een beetje angstig van wordt. Het is misschien een oordeel, maar ik vind het eng. Dat de nieuwsgierigheid afneemt. En hoe blijf je nieuwsgierig? Volgens mij zijn jonge mensen nieuwsgierig, omdat ze minder ervaring met pijn hebben. Je gaat gedurende je leven dingen minder durven, omdat je de ervaring hebt met hoe pijn het gedaan heeft, dus mijd je dat maar. Je ontwikkelt een mechanisme om de donkere dingen van je af te houden. En de kunst - volgens mij - van nieuwsgierig blijven, is dat je de dingen blijft durven zien zoals ze zijn. Dat heeft er ook mee te maken, dat je de donkere kanten in jezelf en in de buitenwereld blijft aankijken. En dat je de emoties die je voelt, als woede of verdriet en kwetsbaarheid, niet afweert met de mechanismen die je hebt ontwikkeld, maar dat je open blijft. En blijft aankijken. En blijft vragen. En blijft voelen. Dat vind ik revolutionair!
Ik voel een goed verkapt goed voornemen. Angst is nooit een goede raadgever, I know. Ik probeer ‘m al langer te verbannen, omzeilen, bestrijden, overwinnen, whatever.. Maar het is wat het is. Blijkbaar komt het ook een beetje met de jaren. Angst om te vallen, angst om de uitdaging opnieuw aan te gaan. Met jezelf en met anderen. Omdat je ooit teleurgesteld bent. Door jezelf of door de wereld.
Maar als er íets is waar ik voor wil waken, is het wel dat wat Wende beschrijft. Dat je moe wordt, of moedeloos. En dat je denkt ‘laat maar’.
De duivel staat voor de donkere kant, en voor je verliezen in iets. Niet te voorzichtig zijn. Laat je verleiden.
In plaats van wegrennen of onderduiken voor die angst, kun je het ook zien als een kattebelletje van de duivel.
‘Hallooooo, hier ben ik nog steeds! Ik kom je weer halen. Je kunt wel niet willen. En je kunt wel bang zijn. Maar je kunt niet om me heen. En je weet ook wat ik teweeg breng, namelijk dansen. Levenslust!’
Dat ga ik doen. Dansen. En vallen zal ik toch. Maar prima. De pleisters liggen klaar!